Door Alfred Hitchcocks Vertigo heeft onlangs Citizen Kane van zijn eenzame troon gestoten als de beste film aller tijden. Maar zijn meest tot de verbeelding sprekende prent (zoals ook Touch of Evil – niét Citizen Kane – eigenlijk Welles' meest besproken film was) was ongetwijfeld Rear Window.
De held in deze weergaloze thriller zit vast, net als de kijker. Hij zit gekluisterd aan zijn rolstoel, wij blijven hangen in zijn beperkte gezichtspunt, zijn beklemmende gevoel van onvrijheid, en – ja! – zijn hoofd, want de man is een vuile voyeur, wiens belangrijkste vorm van vertier het bespieden van zijn buren is.
Maar dan gebeurt er natuurlijk iets. Een moord. Of misschien ook niet: een van de overburen zijn vrouw, die eveneens aan haar bed gekluisterd lag, is al dagenlang niet meer te zien, en hij begint meer en meer oppervlakkige tekenen van moord te zien. Over wat er verder gebeurt durven we niet meer uitweiden, maar laat ons erop houden dat Hitchcock met deze prent goed laat zien wat het verschil is tussen verrassing (een bom die plots afgaat) en suspense (wéten dat die bom onder tafel zit).
Rear Window werd ook groot dankzij de legendarische vertolking van Jimmy Stewart, een van Hitchcocks poulains, als het hoofdpersonage, fotograaf L.B. Jeffries.
Vrijdag 26 oktober op VTM om 23u45
