Redactie

Rules of Engagement

William Friedkin, de man die ons in de jaren ’70 bakken als The Exorcist en The French Connection bracht, was al eventjes op de sukkel toen hij zich op Rules of Engagement wierp, en misschien was iets formulaïsch als een gerechtsdrama ook niet het beste idee om een comeback op te wagen.

Het scenario van deze Rules of Engagement, waarin alles draait rond een bloedbad dat ontstaat tijdens de ontzetting van de Amerikaanse ambassade in Jemen, is bovendien een rommeltje.

Kolonel Terry Childers (Samuel L. Jackson) beveelt zijn mannen om te vuren op een woedende volksmenigte die de ambassade belaagt, en we krijgen halfweg de film – zonder dat het eigenlijk een verschil maakt- kwansuis het waarom achter die actie te zien. Ander voorbeeld: randpersonages doen onverklaarbare dingen, schijnbaar om de voor de krijgsraad gedaagde Childers het leven zuur te maken, of draven op in subplots die niet ter zake doen voor de centrale intrige.

En toch maakte Friedkin er een straffe koppenfilm van, door vooral het smoelwerk van Jackson en Tommy Lee Jones, die het levenslange maatje en de advocaat van Childers speelt, uit te spelen. Een prima voorbeeld van hoe een zwakke productie toch nog over de middelmaat kan worden getild wanneer een stielman als Friedkin er zijn schouders onder zet.

Donderdag 17 maart, 2BE, 20u45
 

Gerelateerde artikelen

Reacties zijn gesloten.